Kızgın değilim!
Kırgın da...
Belki de bir teşekkür borçlandım!
Çünkü;
Göremiyor insan bazen;
Kapatıyor gözlerini,
Görmezden geliyor…
Sevdiği zaman,
Değer verdiği zaman;
Pembe gözlüklerle bakıyor hayata...
Görmüyor karanlık tarafları...
İşte o yüzden
Bir teşekkür borçlandım;
Bu pembe çerçevelerimin gizlediği;
O karanlığı gösterdin bana!
İnsan bilmeli,
Bilmeliydim;
Dünya da hiçbir şey bembeyaz
Ve hayat hiçbir zaman tozpembe olmaz!
Bir söyleniş;
İçimden...
Sessiz...
Önemi yok!
Kızgın değilim;
Kırgın da...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönderme