Ne tuhaf.
Ne kadar kaçarsan kaç, ne kadar hızlı uzaklaşırsan uzaklaş bela daima bir adım ardında!
Sen ne kadar yol ona çıkmasın diye arkalardan, etraftan dolaşsan da; adımlarına, davranışlarına dikkat etsen de; korusan da kendini; bela daima yanı başında!
Musibet her daim bulaşmaya müsaittir yani.
Ama isyan etmemek lazım. Bu da Allah'ın bir sınavı deyip geçmek gerek mesela... Ya da bir işaret olarak almalı; toparlanmalı...
Her neyse işte...
Bu yazı son durak filmini izleyen bana çok bi yakın geldi, şuan. :)
YanıtlaSilBela ile baş etmeye alışmak en güzeli. Çünkü gerçekten peşini bırakmaz...
YanıtlaSilUyuşuk Hayalperest: hehe :) Beğendin mi filmi de?
YanıtlaSilözii: Haklısın bence de :/
YanıtlaSilhayat böle bişi galiba.
YanıtlaSil:)
cuma yazımı gödün mü.
:)
görmediysen diye söledim sadece.
:)
Erdi tamda son zamanlardaki durumumu özetlemişsin bu sözlerinle. Ne yaparsan yap ne istersen yap ama geldimi uzun zaman bırakmıyor. İsyan ettim daha kötüsü oldu :) onun için susmak ve sabretmek en iyisi.
YanıtlaSildeeptone: Deep taşınma falan söz konusu çok yoğun geçiyor, o yüzden blogları okuyamadım bu aralar. Cuma yazına bakyorum hemen :)
YanıtlaSilAslı: Susmak ve sabretmek gerek ama bunu da pek yapamıyoruz ki Aslı :))
YanıtlaSil