Siyah Günler

Karanlık Her yanımda!

Zemheri bir siyahın;

Esareti altında ruhum

Ve bedenim;

Yorgun...

Epey vakit oldu;

Buralarda gün yüzü görmeyeli.

Huzura aç ruhumuzu

Gözyaşlarımızı katık yaptığımız,

Hüzünle doyuralı,

Epey vakit oldu.

Her gece ölüme yatıp

Kabuslarla uyanalı

Ve rüyaları unutalı

Epey vakit oldu.

Yüzümüzde

Kalıplaşmış asık suratlar var

Gülümsemeyeli;

Silinmiş gülümseyişlerin dahi izleri

Yüreğimizin gizlerinde

Sandık sandık mutsuzluk saklıyoruz

Mutluluk neydi?

Unutalı epey vakit oldu.

Diyorlar ki şimdi

Gün doğacakmış yeniden

Bu siyah günlerimize

İçimde açığa çıkan çocuksu düşünceler

Can atıyorlar...

Ama karanlıkla sevişmekten

Kararan gözlerim

Yeniden gün görmeyi kaldırabilir mi?

Gel de şu işin içinden

Çık çıkabilirsen; Şimdi...