Koskoca Duygular Yükledim Minik Mesafelere!

(Hüzünsel ii)

Derler ki;

Dünya küçük...

İstanbul da küçük öyleyse...

Mesafeler küçük...

Buradaki küçüklüğün göreceli olduğunu biliyordum elbette; 

Ama görecelerin bu kadar büyüyebileceğini ummuyordum. 

Bir nefes kadar yakınımdayken; 

Sen... 

Aramızdaki sonsuz! 

Sonsuz uçurumların farkına vardığımda anladım; 

Mesafelerin ne kadar büyük olduğunu... 

İnsanların minik addettiği mesafelere, 

Uçsuz bucaksız, 

Sonu olmaksızın, 

İçimde biriken duyguları koyduğumda; 

Düşüncelerimi doldurduğumda; 

Özlemlerimi, 

Sevinçlerimi, 

Hüzünlerimi yaydığımda; 

Her yer ‘sen’ dolmuştu bir anda! 

İstanbul sen... 

Yurdum sen... 

Dünyam sen... 

Bir sen!

Ama bir sen yoktun işte... 

Aramızdaki bir nefeslik mesafeye inat; 

Olabildiğince uzak bir yerindeydin evrenimin...

Tek bir atom çekirdeğinden ibaret insan! 

Bir tutam proton, 

Bir tutam elektron 

Ve biraz da nötron... 

Artılarımız var, eksilerimiz var ve; 

Nötr bir çaresizlikle değiştiremediğimiz, 

Doğuştan bize bahşedilen özelliklerimiz var. 

Artılarımız ve eksilerimiz bizim elimizde; 

Ancak! 

Ceremesini neden ben çekiyorum; 

Yanına yakışmıyorsam? 

Gözlerim istediğin gibi bakmıyor mu? 

Sözlerim mi sana göre değil; 

Yüreğim mi yoksa? 

Suç benim madem, assınlar o halde; 

Tenim tenine uymuyorsa... 

Bilmiyorum; 

Kaç proton fazlan var benden? 

Ya da kaç elektron fazlam var ki;

Seni benden iten? 

Ama ben sensizken; 

Bir atom yeri inliyor adeta, 

Çığlıklarım yürekten... 

İçimde koskocaman minik mesafeler; 

Parçalanmak üzereyken ben; 

Tüm moleküllerim isyankar; 

Patladı patlayacak senin için ve; 

Aramızdaki koskoca minik mesafede; 

Her şey sen olacak bana inat; 

Yine…

Aldırma 

Ağır darbe almış bir yürek hali 

Ve dağılmış düşünce depremlerim 

Fazlasıyla saçma olabilir; 

Muhakkak...

Mantığını zorlama! 

Zaten beni anlasan; 

Molekül düzeyinde parçalanmazdım!

Demiştim ki; 

Bir çift mavinin esaretidir bu! 

Söylenecek başka bir şey yok! 

Okyanus gibi; 

Baktıkça boğuyor gözleri beni... 

İşte aynen öyle...

Abartılı bir imkansızlık halidir; 

Bu aşkın!