Onu;
Yıllardır içimden atmaya çalışıp,
Daha da bağlandığım biri gibi karşıladım.
Yabancı değildi.
Sanki hep vardı.
Ansızın çalan telefonumun yükselen sesiyle,
Yükselmişti umutlarım da...
Üstelik gerçekti!
Hayallerimdekiler gibi; hayal ürünüm değil...
Bakışı,
Gülüşü,
Gerçek!
Peki ya sonra?
Ansızın gelişine alışamadan;
Geldiği gibi gidişiyle kaldım!
Yalnızım yine;
Her zamanki gibi...
Yanılsamalardan nefret ediyorum!
Tanıdım derken;
Uğradığım bu hayal kırıklıkları yok mu?
Ne berbat bir durum...
Ama önemli değil...
Ben yine toparlarım bu hurdayı...
Yine yoluna girer her şey;
Ansızın yıkılana kadar yeniden...
Bir mesajım var sadece;
Gitmesin demiyorum; gitsin...
Daha uzağa gitsin...
Çok fazla gitsin benden...
Gitsin ki;
Dönüşü zor
Unutmam kolay olsun onu...

mimlendin :)
YanıtlayınSilTeşekkürler :)
YanıtlayınSil